Antilope Canyon

Vanochtend omstreeks 06.00 uur gewekt door een uit de kluiten gewassen kraai. Maar dat is normaal want alles in Amerika is groot of nog veel groter. Na dat dit vliegbeest was opgekrast nog even kunnen dommelen om uiteindelijk rond de klok van 8.30 uur op te staan. Na het ontbijt en de uiterlijke verzorging richting Page gereden. Eind oktober 2013 hadden we een Antilope Canyon tour geboekt en dit bleek een goede zet want t/m vrijdag (het is nu woensdag waren alle tours volgeboekt) Ik moet hier de credits aan Marja geven want die heeft alles weer keurig gepland en uit gedokterd.

Aangezien we op tijd waren hebben we nog even geshopt in de DAM Outlet. Je zou spontaan van alles en nog wat kopen want het is hier serieus een stuk goedkoper. De vraag is echter koop je kleding die je ook gaat dragen en is het seizoen daarna. Ik liet mij oog vallen op een paar spijkerbroeken, een t shirt en een mooie hoodie (allen Levi) Uiteindelijk verlieten we de zaak met 2 t-shirts. Eentje voor Marja en eentje voor Joran. …..(zucht)

Om 11.30 uur in de Jeep gestapt richting Antilope Canyon. Na 20 minuten waren we er ter plaatse. Het was er een drukte van jewelste. Wij behoorden tot de groep van “Debra”. Zij vertelde ons wat we wel en niet mochten doen. Dit is iets wat ik erg slecht trekt. Ik zette mijn videocamera op het statief toen Debra zei (lees schreeuwde) dat dat niet mocht………………(huh)

Ik vind het allemaal wel prima en ga mijn eigen gang. Ze heeft mij er niet weer op aangesproken en nadat ik meerder lieden had gezien met statieven was het mij allemaal wel duidelijk.

Vervolgens met zijn drieën een prachtig samenspel van licht, rotsformaties en kleur aanschouwd. Marja maakte zo’n 200 foto’s en Joran knipte er ook vrolijk op los. Ik probeerde video-opnamen te maken maar dat bleek lastig aangezien het erg druk was in de Canyon. Eerlijkheid gebied te zeggen …………….het is prachtig om te zien maar door het toerisme wordt het allemaal net even wat minder. Na dik twee uur waren we weer op de plaats van vertrek. Een fooi geven is normaal hier in de US dus dat doen we dan ook mits het normaal en binnen proporties blijft. Vandaag was de 1e keer in 9 dagen dat ik er moeite mee had……ik kon vandaag weinig sympathie voor onze tour-guide Debra opbrengen. Enfin toch nog wat dollars afgetikt met het idee……ook ik heb wel eens een mindere dag.

Bij de Subways een broodje genuttigd en daarna naar Lake Powell gereden voor een frisse duik. Het water was voor het eerst lekker koel (28 graden) en dat voor een stuwmeer.

Na ongeveer een drie kwartier begon het wederom te onweren in de verte. Het weerhield ons en vele anderen er niet van om even lekker te zwemmen. Na echter nog een kwartier kwam de bliksem wel erg dichtbij en vonden we het genoeg. Weer vijf minuten later liep het strand leeg en vlogen de zgn. “tumble weeds” ons om de oren. Hierop de zaak ingepakt en naar het RV park gereden.
Daar lekker gedoucht, gegeten, gedronken en geschaakt (Joran kan er geen genoeg van krijgen).

Onze buren zijn net gearriveerd en dat zijn Nederlanders met drie kids waarvan twee in de zelfde leeftijdscategorie als Joran. Hij leeft zich met hen nog even lekker uit (voetballen).

Morgen staat Bryce op de route. Dit is een afstand van zo’n 250 km dus dat wordt een makkie in vergelijking met de afgelopen dagen.