Grand Canyon dag 2

Na een prima nachtrust (het koelt hier heerlijk af) wederom op tijd opgestaan. Doel van deze ochtend ….. een helikoptervlucht boven de Grand Canyon. Om 09.30 uur zouden we opstijgen en het was zaak om een 1/2 uur van te voren aanwezig te zijn. Aangezien wij beiden mensen van de klok zijn was dit dus een appeltje – eitje.

Ons schriftelijk verzoek vanuit NL om voorin te mogen zitten om zo mooie beelden te kunnen maken werd gehonoreerd (uiteraard tegen betaling….want ook hier gaat alleen de zon nog voor niets op).
Joran en Marja konden voorin plaatsnemen. Joran zat naast de piloot en dat is natuurlijk “vet gaaf”.
Enigszins spannend vond Joran het wel want hij bezocht het laatste ½ uur voor de vlucht drie maal het toilet.
De helikopter die plaats biedt aan zes personen inclusief piloot werd slechts gevuld door de piloot en ons drieën. Kijk dat vind ik mooi…een soort privé vlucht zonder pottenkijkers of jankende kinderen.
Koptelefoon met microfoon op en daar gingen we. Het was vijf minuten vliegen met de Eagle 22 richting de Grand Canyon. De piloot zette een lekker muziekje op en inderdaad vijf minuten later vlogen we pal boven de Grand Canyon. Dit is nu zo’n ervaring die je je hele leven niet meer vergeet. Woorden schieten te kort, wat een indrukken.
Voor Joran en Marja was het de 1e keer in een helikopter en voor mij de 3e keer. Ik kan gerust stellen dat dit wel de allermooiste keer was v.w.b het uitzicht en de omgeving. Joran kon op onze vragen alleen nog maar ja en nee zeggen. Hij was dusdanig onder de indruk dat hij zichzelf geen tijd gunde om foto’s te maken. Hier hebben wij dan weer voor gezorgd. De GoPro op de stick, Marja in de weer met nieuwe de Canon en ook hebben we nog een stuk op film gezet. Na deze prachtige vlucht zijn we veilig geland en hebben we afscheid genomen van de zeer sympathieke piloot.

Vervolgens de camper weer richting het RV park gereden en onderweg nog een moeder Elk met twee kleine elkjes op de foto gezet.
Op het RV park hebben we alles weer aangesloten en geluncht. Daarna even een momentje van rust en dan met de bus de Blue Route volgen. Het is nu gewoon te warm om iets te ondernemen.

Rond 14.30 uur weer naar de bushalte gegaan om met de Blue Route de halte Train Depot Station te bezoeken. Op dit afgelegen station vertrekt 1 x per dag een trein en laat dat nu net zijn op het moment dat wij aankwamen. Joran was weer helemaal in zijn nopjes en leerde ons nog even het verschil tussen een passagiers locomotief en eentje die slechts goederen wagons trekt. Het schijnt aan het aantal wielen te liggen. Ik wist het niet en ook Marja had er niet eerder van gehoord. Aangezien Joran serieus het e.e.a van treinen weet dit direct en zonder twijfel als waarheid aangenomen.

Een Nationaal Park als deze zou ook zonder souvenirs shops niet kunnen bestaan en zo bezochten we er weer eentje. Marja had haar oog laten vallen op een Dreamcatcher (we zitten tenslotte in Indianengebied) voor op Joran zijn slaapkamer. Toen Marja aan Joran vroeg wat hij er van vond zei hij; “Wat is dat”(uitleg volgde). Joran: “Wie gelooft er nou in die onzin”. Ofwel…..”Uw verlaat de shop zonder langs de kassa te gaan”.
Meneertje had echter wel zin in een milkshake. Zo gezegd zo gedaan. Milkshakes maken kunnen ze hier inderdaad als de beste. Ik denk dat er zo’n 6 a 8 bolletjes vanille ijs werden gemixt met melk en klaar was de shake. Ik moet zeggen….heerlijk. Eigenlijk was deze shake genoeg voor ons drieën en Joran kreeg hem dan ook niet helemaal op. Daarna nog wat rond gestruind langs wat uitzichtpunten maar na deze ochtend vallen deze praktisch allemaal in het niets.

Vervolgens koers gezet richting RV park. We besloten bij de halte Market Village uit te stappen en van daaruit nog een stukje te wandelen naar de camping. Onze camping ligt precies in een gebied waar veel Elken voorkomen. Niets bleek minder waar zowel links als rechts van de route troffen we twee mannetjes met prachtige geweien. In stealth mode deze beslopen en een mooie serie foto’s gemaakt. Ook Joran maakte een paar prima shots en filmpjes. Inmiddels zijn we aan het relaxen bij de camper. Joran maakt een PowerPoint presentatie van de vakantie zodat hij deze kan laten zien bij terugkomst.

In een eerdere blog aangaande onze trip naar Canada 2011 schreef ik al eens dat sommige dingen gewoon worden. Zo schreef ik over Canada dat de natuur zo prachtig is terwijl ik het na een week heel gewoon vond en dat is het natuurlijk niet. Zo ook hier. Nu ik dit schrijf lopen er drie Elk’s op zo’n 20 meter van de camper te grazen. Ik kijk er al niet eens meer van op en dat is natuurlijk raar. Als ik in NL wild wil zien dat moet ik geluk hebben op de Veluwe of er moet en passant een ree de voorzijde van mijn auto willen koppen tussen Assen en Drachten.

De lucht betrekt hier momenteel en er klinkt onweer in de verte. Dat er veel regen is gevallen de laatste tijd is goed te zien aan de Colorado River. De stroming was helemaal bruin gekleurd. De natuur vaart er echter wel bij en het is hier dan ook voor de tijd van het jaar behoorlijk groen. Ik verwacht dat we het vanavond niet droog houden. Joran en Marja hebben het niet zo op onweer. Ik vind het prachtig en het kan mijn niet hard genoeg gaan. Zo trok mijn vader mij een keer in Zuid Frankrijk uit de tent terwijl het echt gigantisch te keer ging. Ik moest de caravan in komen. Ik wilde liever in de tent blijven. Uiteindelijk trok ik aan het kortste eind en eindigde ik in de caravan.

In de verte zie ik het al regenen en flitsen. Onze Amerikaanse buurman gelooft er niet in en legt nog wat spiesjes op de BBQ . Zijn vrouw kijkt inmiddels al wel wat bezorgd. Ook wij gaan aan de maaltijd. Op het menu: macaroni of zoals men hier zegt Mac and Cheese. Nou mooi niet wij eten het op onze manier.

Vanavond relaxen, potje schaken en morgen weer verder richting Monument Valley.