Monument Valley en de reis naar Page

“Oh what a night…..”, nou dat was het zeker. We hebben mega onweer gehad. Ik denk dat de lucht zo tussen 00.00 uur en 04.00 uur continue wit gekleurd is geweest van de lichtflitsen. Het heeft zo gedonderd dat de grond er van trilde en de camper er van schudde. Zoiets hebben we allemaal nog nooit meegemaakt. Zelfs BJ “de onweerfanaat” niet. Joran sliep tot 00.30 uur gewoon door, daarna hoorden we zachtjes een stemmetje “mama” roepen. Dus…Joran naast mama in bed en papa op Joran’s bed. Op een gegeven moment bedacht ik mij dat de crocs van Joran nog buiten stonden. Aangezien het heel hard begon te regenen besloot ik die maar even binnen te halen, straks zouden ze weg stromen…. Ik kan zeggen een aangename douche. De regendruppels voelden warm op mijn huid alleen de flitsen waren iets minder, maar de crocs zijn gered! (net als in Zweden vorig jaar….toen ze op een rots achter gebleven waren…).

Aangezien we allemaal pas weer rond 04.00 uur sliepen werd het vanmorgen wat later. Om 09.30 uur werd Joran wakker en toen hebben we langzaam de boel opgestart. Om 11.00 uur moesten we het RV park verlaten en dat lukte bijna….het werd 11.15 uur.

Vanaf het RV park zijn we naar het Navajo Tribal Park Monument Valley gereden. De Navajo Indianen noemen dit gebied “ Where the earth meets the sky ”. Het gebied is Amerikaans grondgebied maar de exploitatie is in handen van de Indianen. Dit gebied van rode zandsteenformaties lijkt op de achtergronden uit de westernfilms. Het gebied is enorm uitgestrekt en derhalve wordt ook aangeraden om dit met een gids te bezoeken. Het gebied laat allemaal sculpturen zien die ontstaan zijn door erosie. We hadden in Nederland al een tour geboekt om 15.00 uur, maar dat vonden we toch iets te lang duren aangezien we dan 3 uur in het gebied zouden moeten rondhangen. Dus….eenmaal bij het gebied aangekomen hebben we gevraagd of we ook eerder konden, nou…..geen probleem. We konden direct instappen, dus dat kwam mooi uit. De verwachte 4 wheel drive van airco voorziene jeep bleek een open jeep met 3 bankjes in de laadbak, maar gezien de regen die afgelopen nacht was gevallen en de wind die waaide was het heel aangenaam vertoeven. De chauffeur c.q. gids was een Navojo Indiaan genaamd Marcus. Hij was zeer vriendelijk, maar zijn Engels was nou niet geweldig. Gelukkig begrepen we elkaar. Hij heeft ons uitleg gegeven bij de verschillende monumenten. Marcus vertelde ons vooraf dat we onze verbeelding moesten gaan gebruiken om het een en ander in de zandsteenformaties te zien. We hebben onder andere the East en West Mitten Buttes gezien (monumenten die lijken op een linker en rechter hand), the Elephant butte, the tree sisters, John Fords point, Camel butte, The Hub, Rain God Mesa, Bird Springs, Totem pole, the Yei Bi Chei, Artists Point, the North window en the Thumb……we moeten zeggen met een beetje verbeelding is dit er inderdaad allemaal van te maken. Onderweg heeft Marcus nog een tweetal Navajo liederen voor ons gezongen “happy” en “the totempole song”. Best wel bijzonder als je door zo’n gebied rijdt en er wordt in de oorspronkelijke taal voor je gezongen (ik denk ook een beetje voor de fooi…..). Na anderhalf uur waren we weer terug bij de camper. Nadat we afscheid hadden genomen van Marcus (met fooi) zijn we even naar het restaurant gegaan. Aldaar hebben we een heerlijke maaltijd met hamburgers, tosti en kipnuggets gegeten. Daarna zijn we richting Page gereden.

Onderweg vinden we het nog steeds redelijk rustig op de weg. Toen we de reis boekten werd ons gezegd dat het erg druk zou zijn met campers…..nou we kunnen zeggen dat dat heel erg mee valt. De ene campground staat vol, maar de ander valt we mee en eenmaal op de weg zie je ze haast niet meer terug. Wat ik, Marja, wel bijzonder vind is dat we in Canada elk moment van de dag wel langs de kant van de weg konden stoppen voor mooie uitzichtpunten (point of views) of andere bezienswaardigheden. Hier in Amerika vind ik dat minder. Op de dagen dat we rijden, rijden we nu vaak van bestemming naar bestemming.

Onderweg zijn de uitzichten mooi, maar toch anders als in Canada. We hebben inmiddels wel door dat we echte natuurliefhebbers zijn en dat het mooi is om even de grote stad te zien, maar even is voor ons lang genoeg.

Inmiddels zijn we aangekomen in Page bij het stuwmeer Lake Powell op Wahweap campground. We staan op een mooie ruime plek en het waait hier enorm vandaag. Het is geheel bewolkt maar desondanks toch nog 29.9 graden . We hebben zicht op Lake Powell. We hopen dat de zon morgen zal schijnen. Want we hebben om 11.30 uur een tour door Antylope Canyon en dat schijnt enorm indrukwekkend te zijn. De Antylope Canyon is het meest gefotografeerde slot Canyon van de Verenigde Staten. Dus we zijn benieuwd en duimen voor mooi weer……

PS: Gea bedankt!