vrijdag 12 augustus

Vanochtend zijn we vertrokken vanuit Wells Gray Provincial Park.
Dit lag niet in de planning maar de afgelopen dag hadden we de hihglights van het park gezien.
Er viel verder nog genoeg te zien en te doen maar dat moet dan zonder Joran en Oma D.
Als Joran 14 jaar was geweest hadden we mooie tochten kunnen wandelen.

Enfin het is niet anders en dit gaf ons vandaag de mogelijkheid om alvast aan een deel van onze route van de 310 km naar Jasper (Alberta) te beginnen.

Gisteren hebben we een campground gereserveerd in het kleine plaatsje Blue River aan de Highway.

Voordat we serieus in deze richting trokken hebben we vanochtend eerst nog de Spahats Fall bezocht.

Deze lag net op 12 km voor het daadwerkelijk begin van het park waarin we de afgelopen dagen waren geweest.
Wederom een schitterende waterval mogen aanschouwen.
Na de nodige film en foto momenten de weg vervolgd naar Clearwater om te tanken en geld te pinnen.

Bij het plaatselijke tankstation de badkuip onder in de V8 weer vol laten gooien. Hupsakee weer 142,6 liter en de daarbij behorende rekening.
Voor deze geste worden wel alle ruiten van de camper schoon gemaakt en dan zijn ze ook echt schoon.

Op de hoek van het tankstation de nodige dollars gepind en daarna de camper in de richting van Blue River gezet.

De afstand van Clearwater naar River bedroeg zo’n 150 km.
De uitzichten onderweg waren als gebruikelijk. Je bent gewoon verwend als je hier steeds mag rond rijden.

Omstreeks 13.15 uur reden we voorbij de gereserveerde campground. Ons doel was eerst nog de 2 km verderop gelegen mogelijkheid om beren en ander wildlife te gaan spotten met een soort moerasboot op het Mudwater Lake.

Eerst nog even de inwendig mens verzorgen met een aantal royaal belegde boterhammen in de camper.

Buiten de camper kon je gewoon niet zijn. Dit was niet door de warmte, die was overigens ook weer ruim voldoende aanwezig was maar tegen het aantal muggen kon de zon niet op.
We worden hier compleet lek gestoken. Zelf op de parkeerplaats staan grote ventilatoren met daarvoor grote bakken met smeulende muggenspiralen (die groene).

Na de lunch ingescheept op het bootje dat plek biedt aan zo’n 12 mensen en de schipper.
Onze schipper genaamd Shane (aardige gozer, typisch Canadees/Amerikaans uiterlijk met bijbehorende te grote zonnebril en pet, +/- 25 jaar en het mooiste baantje dat er volgens ons bestaat als je hier in deze omgeving woont) voerde ons het Mudwater Lake op.

Na een minuut of tien vol gas zagen we een tweetal beren aan de oever van het meer lopen.
Shane vaarde ons behoedzaam naar deze plek.
Van heel dichtbij konden we de beren nu in hun eigen omgeving zien. Ondanks dat ze niet gewend zijn aan mensen om hun heen zijn ze absoluut niet bang.
Ze zijn hier de hele lente en zomer op zoek naar voeding waarvan het grootste deel bestaat uit bessen en gras.
In de herfst en de winter gaan ze in winterslaap voor 6 maanden. De beren die wij vandaag hebben gezien zijn zwarte beren en worden slechts 15 jaar oud.
Dezelfde beren die aan de kust van Vancouver of Vancouver Island leven worden 10 jaar ouder, groter en dikker.
Dezen houden amper een winterslaap om dat de winters relatief zacht zijn ten opzichte van Mudwater Lake en omgeving.
Hoe milder de winter hoe meer kans op voedsel. Hier bestaat dat uit bessen en gras maar aan de kust uit vette zalm.

Van de twee beren die wij nu zagen was in ieder geval 1 een vrouwtje van een jaar of vier.
Dat deze inderdaad niet bang is voor mensen bleek toen ze de van de oever het water in ging er naar de boot kwam zwemmen.
Tot op zo’n anderhalve meter kwam de beer. Shane vertelde later dat dit ongewoon is en dat hij ook niet precies wist wat te doen met deze situatie aangezien hij het zelf niet eerder aan den lijve had ondervonden.
Marja had hem ook een beetje zenuwachtig aan het stuur van het bootje zien staan. Uiteindelijk zwom de beer van de boot af in de richting van een eilandje midden in het meer.
Ongelofelijk hoe snel een beer kan zwemmen. Het blijkt trouwens dat ze dit erg leuk vinden en het helpt hen tegen de muggen,vliegen en andere zoemende insecten die op hun vacht zitten.

Nadat de beide beren uit het zicht waren verdwenen zagen we na 5 minuten een andere beer aan de oever.
Dit was een uit de kluiten gewassen vrouwtje van een jaar of 10. Ook zij liet zich in het zicht filmen en fotograferen.

Verder zagen we nog de Bald Eagle. Een volwassen exemplaar en eentje die nog in de pubertijd zat. De Bald Eagle verandert pas na 5 jaar van verendek en is dan volwassen.
Een eekhoorntje hier en een eekhoorntje daar is normaal en wordt al niet meer gefotografeerd.

Poema’s, lynxen, wolven en elanden zagen we helaas niet. Elanden zijn sinds dit jaar weer terug in de omgeving van Mudwater Lake nadat een aantal jaren geleden een groep wolven hun intrede deed in deze omgeving.
Daar waar slimme elanden het hazenpad kozen werden andere elanden letterlijk en figuurlijk het haasje en verdwenen in de hongerige magen van de wolven.

Ook dit uitstapje was weer eentje om in te lijsten. Wat een geweldige ervaring.
Bij terugkomst de camper naar de Blue River Campground gereden. Zoals gebruikelijk werden we vriendelijk onthaald en nog even gewezen op het feit dat er een kleine zwarte beer op de campground loopt. Altijd praktisch om te weten.
Het lijkt hier dus meer op “Kamperen bij de beer” ipv “Kamperen bij de boer”

Na de camper te hebben geïnstalleerd zijn we naar het Elanore Lake gewandeld om te gaan zwemmen.
Amper van de campground zien we op 150 meter een zwarte beer de weg oversteken.
Als dit de beer was waarover de campground eigenaresse sprak vonden we hem toch behoorlijk aan de maat. Net als de beer zijn we verder gewandeld en onderweg naar de Elanore Lake weer berenpoep gespot.

Ik (BJ) zag dat deze “beardroppings” niet vers waren en pakte ze op om te laten zien wat er allemaal aan bessen en zaden in achterblijft. Niet iedereen was enthousiast over deze gratis voorlichting.

In het Elanore Lake hebben we heerlijk gezwommen.
Zwemmen maakt hongerig dus hierna zijn we richting het restaurant vlakbij de campground gewandeld.

Voordat we vertrokken hebben Joran ik nog even bij het treinspoor gekeken naar de reusachtige goederentreinen die hier langs komen. Zowel links als rechts geen trein te zien.
Wat zagen we wel…..een zwarte beer die het spoor overstak. Deze beer kwam uit de richting van het Mudwater Lake.

De berenteller staat inmiddels op 8 en we moeten nog aan de Rocky Mountains beginnen. Toch maar goed opletten want het stikt hier echt van de zwarte beren.
De grizzly beren bevinden zich in het hoger gelegen gebied en worden mondjesmaat gezien.

In het restaurant hebben we redelijk gegeten. Tot nu toe wel het minste restaurant van deze vakantie maar we zitten goed vol en het personeel was weer super vriendelijk.
Uit eten in Canada en NL zijn toch echt wel werelden van verschil.
Doen wij het in NL grotendeels toch om de gezelligheid en het socialiseren hier gaat het voornamelijk om de buik rond te eten.

Dat laatste is dus gelukt en nu terug bij camper hebben we Joran onder de douche door getrokken en gaan we de avond in.
We doen vanavond alles rustig aan want we merken allemaal dat het rondtrekken de afgelopen twee weken zijn tol eist. Aan het eind van de dag zijn we allemaal lekker moe en gaan dan ook op tijd op bed.

Net als gisteren zal dit rond 22.00 uur worden. Afgelopen nacht erg slecht geslapen omdat twee stelletjes samen te veel drank hadden gedronken en de niet wisten hoe de volume knop van de radio zachter moest. Uiteindelijk werd het om drie uur ’s nachts pas stil. Dit hadden we nog niet eerder meegemaakt deze vakantie. Normaal is het om 23.00 uur doodstil op de campgrounds.

We proberen vanavond deze dag te updaten net als de vorige twee dagen maar we zaten aardig in de bush en hadden dus geen WI-FI ter beschikking. Ook hebben we hier geen netwerkprovider op onze mobieltjes.

Groeten uit een beerachtig Blue River,

BJ, Marja, Joran en oma D.