Donderdag 11 augustus
Door: Marja
Blijf op de hoogte en volg Bert Jaap
11 Augustus 2011 | Canada, Ottawa
Vandaag hebben we besloten om het Provincial Park Well’s Grey te gaan verkennen. Dit zowel per voertuig als te voet. Vanmorgen zijn we rond 10.30 in de RV gestapt met de bedoeling om even snel naar het einde van de route te rijden (ongeveer zo’n 25 km verderop). Nou dat eventjes snel konden we wel vergeten want na 5 km ging de asfaltweg over in een grind/zandweg en dat gaat dus niet zo snel.
Rond 12.00 uur kwamen we aan bij km 68.5 End of Road. Dit was niet echt bijzonder. Leuk om later te zeggen dat je het einde van de weg hebt gehaald, maar ja…. Toen zijn we naar km 65.5 gereden alwaar je de Osprey Falls en het Clearwater Lake hebt. Volgens de reisboeken moet het hier prachtig zijn. Het was mooi, maar niet zo mooi als we verwacht hadden. Dus na een paar foto’s en een stukje film zijn we verder gereden naar km 57.0 Bailey’s Chute.
Bij Bailey’s Chute hebben we aan een picknicktafel geluncht. Dit gaf ons een mooi uitzicht over een rivier en de mogelijkheid om een wandeling te maken langs het West Lake. Aangezien we nog meer op het programma hadden hebben we daar maar van afgezien.
Vervolgens zijn we doorgereden naar km 56.1 alwaar een parkeerplaats is met toegang naar Ray’s Farm en een wandeling naar de Mineral Spring. We hadden besloten om naar de Mineral Spring te lopen. Hier heb ik eerst een stuk gefilmd van de wandelende familie. We liepen over een mooi bospad langs een prachtig meer (Alice Lake). Op verschillende plekken tijdens deze wandeling had je werkelijk mooie uitzichten. De wandeling (zoals deze op de kaart stond) zou ongeveer 3,9 km zijn. Ik weet niet hoe ze hier meten, maar daar klopt in ieder geval niets van…. Ik denk dat we ong. na 4 kilometer opeens een grote verse drol met pitjes erin zagen liggen. Volgens BB (Bushcraft BJ) een redelijk verse berendrol. Natuurlijk hadden we onze berenbellen in de camper laten liggen (lekker slim als je een wandeltocht door de bossen gaat maken). Ondanks de drol zijn we toch verder gelopen. Joran zo af en toe hard gillend (om de beren weg te jagen), Oma Diny fluitend (om de beren af te schrikken) en wij gewoon zoals we zijn (een beetje gek). Omdat het vrij lang duurde voordat we bij de Mineral Spring waren vroegen we ons af of we wel goed zaten. Aangezien we ook niemand tegen kwamen konden we ook niets vragen. Opeens verscheen er echter een stel (ong. 35 jr). voor ons. Ze leken nogal haast te hebben. Aangezien ik ze volgens mij iets in het Nederlands tegen elkaar hoorde zeggen vroeg ik of de Mineral Spring vlakbij was. Hier het antwoord dat ik kreeg: “Ik zou er maar niet heen gaan als ik jullie was. Er zit een beer op 10 meter afstand”. We vonden ook dat ze er vrij gehaast uit zagen. Hierop hebben wij ook maar besloten om rechtsomkeer te gaan en weer richting de parkeerplaats te lopen. Het was een pittige wandeling onder leiding van de vrouwelijke helft van het stel. Joran die achter haar aanliep praatte honderduit. Over met welk vliegtuig ze waren gekomen, hoe laat het vliegtuig kwam, over de vleugel en nog veel meer. Zij gaf wel antwoorden maar keek niet op of om…het was in volle vaart vooruit. Op een gegeven moment hebben we de jongeman maar voorbij laten gaan (want die liep achteraan) een toen ging het stel er samen vandoor. Volgens ons hadden ze de schrik heel erg in de benen. Ze hadden geen eens foto’s gemaakt zo waren ze geschrokken…..Wel een leer voor ons….altijd je berenbel mee nemen in zo’n gebied!
Toen we weer in de RV zaten hebben we eerst wat gedronken, want van zo’n beste tippel ong. 9 a 10 km in de hitte krijg je het echt wel warm. Joran had zijn poloshirt nat van het zweet en als je naar zijn haar keek leek het wel of hij net onder de douche vandaan kwam. Maar wat een mannetje….tempo erin en gaan met die banaan…..angst voor de beer???? Nee hoor zegt hij, gewoon lekker doorlopen.
Hierna zijn we bij km 42.5 naar de Helmcken Falls gereden. Hier vind je een van de mooiste watervallen van Canada. Wat een donder en geweld zeg. De Murtle river maakt hier een vrije val van 141 meter naar beneden en komt daar in een soort ven uit. De stoom komt er van alle kanten af. Prachtig gewoon echt de moeite waard om te bekijken.
Onze privé fotograaf Joran heeft ook hier weer prachtige foto’s gemaakt. Ik geloof dat er inmiddels al 200 foto’s op de camera staan een hij blijft maar knippen. Er zitten echt hele leuke foto’s bij.
Na dit natuurschoon zijn we doorgereden naar km 40.8 Dawson Falls. Bij de parkeerplaats zie je de uitloop van de waterval, maar na een wandeling van ongeveer 10 minuten kom je bij de echte waterval. Tijdens de wandeling zagen wij opeens mensen met fotocamera’s en filmtoestellen richting de bossen staan. Wat voor dier zou het zijn, een beer of iets anders???? Deze keer hadden we de berenbellen wel bij ons. Volgens een mevr. zou er een Moose staan, maar een toerist vond het nodig om de bossen in te lopen met zijn filmcamera waarop het beest natuurlijk weg liep en wij slechts nog een schim zagen van hetgeen een Moose geweest zou moeten zijn. BJ die net de telelens op de camera gedaan had was hier heeeeeel erg blij mee natuurlijk. We zijn maar snel doorgelopen naar de waterval. Ook deze was weer de moeite waard om te zien.
Aangezien het inmiddels 16.00 uur was geweest zijn we weer verder gegaan en in de richting van de camping gereden. Op de camping zagen we nog een mooie roofvogel op een van de golf greens zitten. Bij de campingplaats hebben we eerst de kaart en de boeken op de picknicktafel gelegd. Wat gaan we doen. Gaan we morgen een stukje verder rijden of blijven we nog een dag hier zoals gepland was????? Als we dat doen dan moeten we overmorgen zeker 350 km naar Jasper rijden en dat vinden we toch net iets te lang.
Uiteindelijk hebben we besloten om morgen hier nog naar de Spahats Falls te gaan, in Clearwater te gaan tanken en dan richting Blue River te rijden. Dat scheelt ons toch zeker weer een dik uur.
Toen we bij de receptie waren om onze campingplaats af te rekenen bood ze aan om de volgende camping voor ons te reserveren. Daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Nu kunnen we morgen rustig onze gang gaan zonder ons druk te maken over een plaats voor de nacht. Verder raadde ze ons nog een prachtige riviersafari aan in Blue River. Aangezien we door andere Nederlanders ook al op deze (voornamelijk beren)safari per boot zijn geattendeerd denken we er sterk over om deze toch mee te pikken. We gaan het zien wat de komende dagen ons zullen brengen.
Nog even een weetje….het stikt hier van de muggen. We sprayen ons gek met anti mug, smeren als een dolle after bite op de plekken, zitten al vroeg in een jas en worden soms gek van de jeuk…. (en dat geldt niet alleen voor hier, maar voor de meeste plaatsen waar we tot nu toe geweest zijn…..
Rond 12.00 uur kwamen we aan bij km 68.5 End of Road. Dit was niet echt bijzonder. Leuk om later te zeggen dat je het einde van de weg hebt gehaald, maar ja…. Toen zijn we naar km 65.5 gereden alwaar je de Osprey Falls en het Clearwater Lake hebt. Volgens de reisboeken moet het hier prachtig zijn. Het was mooi, maar niet zo mooi als we verwacht hadden. Dus na een paar foto’s en een stukje film zijn we verder gereden naar km 57.0 Bailey’s Chute.
Bij Bailey’s Chute hebben we aan een picknicktafel geluncht. Dit gaf ons een mooi uitzicht over een rivier en de mogelijkheid om een wandeling te maken langs het West Lake. Aangezien we nog meer op het programma hadden hebben we daar maar van afgezien.
Vervolgens zijn we doorgereden naar km 56.1 alwaar een parkeerplaats is met toegang naar Ray’s Farm en een wandeling naar de Mineral Spring. We hadden besloten om naar de Mineral Spring te lopen. Hier heb ik eerst een stuk gefilmd van de wandelende familie. We liepen over een mooi bospad langs een prachtig meer (Alice Lake). Op verschillende plekken tijdens deze wandeling had je werkelijk mooie uitzichten. De wandeling (zoals deze op de kaart stond) zou ongeveer 3,9 km zijn. Ik weet niet hoe ze hier meten, maar daar klopt in ieder geval niets van…. Ik denk dat we ong. na 4 kilometer opeens een grote verse drol met pitjes erin zagen liggen. Volgens BB (Bushcraft BJ) een redelijk verse berendrol. Natuurlijk hadden we onze berenbellen in de camper laten liggen (lekker slim als je een wandeltocht door de bossen gaat maken). Ondanks de drol zijn we toch verder gelopen. Joran zo af en toe hard gillend (om de beren weg te jagen), Oma Diny fluitend (om de beren af te schrikken) en wij gewoon zoals we zijn (een beetje gek). Omdat het vrij lang duurde voordat we bij de Mineral Spring waren vroegen we ons af of we wel goed zaten. Aangezien we ook niemand tegen kwamen konden we ook niets vragen. Opeens verscheen er echter een stel (ong. 35 jr). voor ons. Ze leken nogal haast te hebben. Aangezien ik ze volgens mij iets in het Nederlands tegen elkaar hoorde zeggen vroeg ik of de Mineral Spring vlakbij was. Hier het antwoord dat ik kreeg: “Ik zou er maar niet heen gaan als ik jullie was. Er zit een beer op 10 meter afstand”. We vonden ook dat ze er vrij gehaast uit zagen. Hierop hebben wij ook maar besloten om rechtsomkeer te gaan en weer richting de parkeerplaats te lopen. Het was een pittige wandeling onder leiding van de vrouwelijke helft van het stel. Joran die achter haar aanliep praatte honderduit. Over met welk vliegtuig ze waren gekomen, hoe laat het vliegtuig kwam, over de vleugel en nog veel meer. Zij gaf wel antwoorden maar keek niet op of om…het was in volle vaart vooruit. Op een gegeven moment hebben we de jongeman maar voorbij laten gaan (want die liep achteraan) een toen ging het stel er samen vandoor. Volgens ons hadden ze de schrik heel erg in de benen. Ze hadden geen eens foto’s gemaakt zo waren ze geschrokken…..Wel een leer voor ons….altijd je berenbel mee nemen in zo’n gebied!
Toen we weer in de RV zaten hebben we eerst wat gedronken, want van zo’n beste tippel ong. 9 a 10 km in de hitte krijg je het echt wel warm. Joran had zijn poloshirt nat van het zweet en als je naar zijn haar keek leek het wel of hij net onder de douche vandaan kwam. Maar wat een mannetje….tempo erin en gaan met die banaan…..angst voor de beer???? Nee hoor zegt hij, gewoon lekker doorlopen.
Hierna zijn we bij km 42.5 naar de Helmcken Falls gereden. Hier vind je een van de mooiste watervallen van Canada. Wat een donder en geweld zeg. De Murtle river maakt hier een vrije val van 141 meter naar beneden en komt daar in een soort ven uit. De stoom komt er van alle kanten af. Prachtig gewoon echt de moeite waard om te bekijken.
Onze privé fotograaf Joran heeft ook hier weer prachtige foto’s gemaakt. Ik geloof dat er inmiddels al 200 foto’s op de camera staan een hij blijft maar knippen. Er zitten echt hele leuke foto’s bij.
Na dit natuurschoon zijn we doorgereden naar km 40.8 Dawson Falls. Bij de parkeerplaats zie je de uitloop van de waterval, maar na een wandeling van ongeveer 10 minuten kom je bij de echte waterval. Tijdens de wandeling zagen wij opeens mensen met fotocamera’s en filmtoestellen richting de bossen staan. Wat voor dier zou het zijn, een beer of iets anders???? Deze keer hadden we de berenbellen wel bij ons. Volgens een mevr. zou er een Moose staan, maar een toerist vond het nodig om de bossen in te lopen met zijn filmcamera waarop het beest natuurlijk weg liep en wij slechts nog een schim zagen van hetgeen een Moose geweest zou moeten zijn. BJ die net de telelens op de camera gedaan had was hier heeeeeel erg blij mee natuurlijk. We zijn maar snel doorgelopen naar de waterval. Ook deze was weer de moeite waard om te zien.
Aangezien het inmiddels 16.00 uur was geweest zijn we weer verder gegaan en in de richting van de camping gereden. Op de camping zagen we nog een mooie roofvogel op een van de golf greens zitten. Bij de campingplaats hebben we eerst de kaart en de boeken op de picknicktafel gelegd. Wat gaan we doen. Gaan we morgen een stukje verder rijden of blijven we nog een dag hier zoals gepland was????? Als we dat doen dan moeten we overmorgen zeker 350 km naar Jasper rijden en dat vinden we toch net iets te lang.
Uiteindelijk hebben we besloten om morgen hier nog naar de Spahats Falls te gaan, in Clearwater te gaan tanken en dan richting Blue River te rijden. Dat scheelt ons toch zeker weer een dik uur.
Toen we bij de receptie waren om onze campingplaats af te rekenen bood ze aan om de volgende camping voor ons te reserveren. Daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Nu kunnen we morgen rustig onze gang gaan zonder ons druk te maken over een plaats voor de nacht. Verder raadde ze ons nog een prachtige riviersafari aan in Blue River. Aangezien we door andere Nederlanders ook al op deze (voornamelijk beren)safari per boot zijn geattendeerd denken we er sterk over om deze toch mee te pikken. We gaan het zien wat de komende dagen ons zullen brengen.
Nog even een weetje….het stikt hier van de muggen. We sprayen ons gek met anti mug, smeren als een dolle after bite op de plekken, zitten al vroeg in een jas en worden soms gek van de jeuk…. (en dat geldt niet alleen voor hier, maar voor de meeste plaatsen waar we tot nu toe geweest zijn…..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
