Woensdag 3 augustus

Vanmorgen weer heerlijk buiten ontbeten. Dat is toch lekker genieten…in het ochtendzonnetje op de picknickbank voorbereiden op de dag die komen gaat.

Voordat we vertrokken ben ik eerst nog even naar de receptie gelopen om te vragen of ze alvast de volgende camping voor ons wilden reserveren. Gisteren hadden we op internet een aantal campgrounds opgezocht. Helaas was keuze nr 1 bezet. Dit was een campground aan het water bij de haven van Victoria, maar ja… Gelukkig had nr 2 (Malahat Resort) plaats voor een nachtje. Dus het adres op de Tom Tom ingevoerd en gaan met die banaan….

We moesten ongeveer een uurtje door Vancouver rijden voordat we bij de veerboot in Tsawassen aan kwamen. De BC Ferry vertrekt elk heel uur. Aangezien wij er om iets over tien waren moesten we even wachten tot de Ferry van elf uur. In deze tijd heb ik bij de Tax free shop nog even een nieuwe zonnebril aangeschaft. Van mijn medereizigers hoor ik dat de bril mij wat vriendelijker maakt. De bril is namelijk niet zwart, maar een beetje bruin/rood.

Eenmaal op de BC Ferry zijn we helemaal naar het bovendek gegaan. Het was lekker weer en we hadden goed zicht. We hebben onderweg veel foto’s gemaakt en genoeg gefilmd. Onderweg heb ik drie (wal)vissen gespot die vluchtig naar adem kwamen happen. Helaas waren ze net te ver weg en te snel om ze op een foto of film vast te leggen.

Toen we van de Ferry af reden was het tijd om te lunchen. We zijn gestopt bij het Elk Lake Beaver Hill. Een heel mooi groot en schoon meer waar Joran ook nog even in gezwommen heeft en ook nog andere recreanten genoten van het lekkere weer. Het verbaasde ons dat het er niet drukker was.
Om een idee te geven van de temperatuur: om 14:30 uur was het 28 graden Celsius.

Via de Trans Canada Highway 1 zijn we in noordelijke richting in de richting van Nanaimo gereden. We zijn dus terecht gekomen in het Malahat gebied een buitenstreek van Victoria. Wat ons onderweg de hele tijd al op valt is dat de motorrijders veelal zonder helm, in korte broeken rijden, t-shirts aan hebben en vaak slippers dragen. We moeten er niet aan denken als ze onderuit gaan…..

Verder valt het ons op dat het hier op Vancouver Island allemaal veel dorrer en droger is. Nu hebben we ook wel gelezen dat het klimaat hier warmer is als op het vaste land en dat klopt dus.
Wat we trouwen in heel Canada langs de wegen en in de steden veel zien zijn de volgende winkels of ketens: Subways, Mac Donalds en de Tim Hortons.

We staan nu dus op een campground in het Malahat gebied. Op het moment dat we het Malahat gebied in reden lazen we op borden: “Making Malahat saver extra enforcement on now”. Nu dat hebben we gezien. Om de haverklap zien we politie rijden, staande controles enz.
Tot op heden zijn wij nog niet gecontroleerd. We houden ons dan ook keurig aan de snelheid. Het enige waar ze wat van zouden kunnen zeggen is dat Joran niet op een stoelverhoger zit. Deze hadden we in principe wel besproken, maar die hadden ze niet meer. Nou ja…hij zit wel in de gordel en het is een lange jongen, dus bij een eventuele controle komt dat vast wel goed.

We hebben op deze campground een heerlijk rustige plek. De eigenaar genaaamd Neall (60 jr) leverde een vrachtje brandhout bij onze plek af. Het waren behoorlijke stukken hout die best nog even een klap van de bijl mochten hebben. Kosten: 5 CAD en zo goedkoop hebben we het nog niet gehad.
BJ en Joran zijn naar Neall zijn “office” gegaan om een bijl te lenen. Men was op dit tijdstip aan het eten maar beloofden een bijl. “No problem, I will bring it to your place”. Nog geen kwartiertje later kwam de zoon van Neall op de golfkar aangereden. Een grote bijl en een behoorlijke hoeveelheid hout die al in kleinere stukken waren geslagen leverde hij er gelijk bij af.
Inmiddels brandt er al weer een vuurtje en ligt Joran weer in zijn bed. Geen naaste buren en heerlijke de ruimte.

We hebben slechts heel even onze plek verlaten om wat boodschappen te doen. We hebben direct grote inkopen gedaan zodat we voorlopig niet weer hoeven. Vandaag hebben we macaroni gegeten. Zelfs Joran heeft gehakt en wel drie lepels “kale” macaroni gegeten.

In het winkelcentrum ben ik nog even bij een pharmacy geweest. Mijn keelpijn / verkoudheid van het begin is namelijk 1 dag weg geweest maar is al een paar dagen hevig weer terug. Ik heb verder nergens last van alleen die knobbels in de keel…brrrrrr. De apotheker die is sprak (want alleen die mocht advies geven volgens de medewerkers in de winkel) vertelde mij dat ik waarschijnlijk een keelontsteking heb veroorzaakt door een virus. Antibiotica zal hier niet echt tegen helpen. Ik vertelde dat ik al strepsels, gorgelen met zout water e.d. geprobeerd had maar dat niets echt helpt. Het advies dat ik heb gekregen: Blijven gorgelen met zout water, wat vaker kleine beetjes drinken zodat de keel niet te droog wordt en een paar tabletten die ook een verdovende werking hebben. Laten we hopen dat het snel wat beter wordt, want zo langzamerhand begin ik er goed zat van te worden. Ik merk gewoon dat ik minder praat omdat die stomme keel dan op speelt. Voor mij vervelend, maar voor de anderen soms misschien wel even lekker rustig.

Voor morgen hebben we nog wat kleine zorgen, nou ja zorgen…zo mogen we het absoluut niet noemen, want zorgen kennen we hier niet, maar….…we hebben nog geen campground in Tofino en dat is toch een plaats waar we drie dagen willen blijven. De twee campgrounds waar onze voorkeur naar uit ging zeggen vol te staan. Meestal hebben ze nog een paar plaatsen over voor mensen die op de dag zelf gewoon komen aanwaaien. We gaan het dus gewoon proberen. Als het niet lukt dan gaan we waarschijnlijk naar een nationaal park campground. Dat is wel een heel mooi natuurgebied, maar daar hebben we verder geen voorzieningen en we weten niet of we 3 dagen zonder water en stroom kunnen. Morgen gaan we het allemaal beleven……………….