De reis van Las Vegas naar Mono Lake

Vanmorgen alles even net iets sneller gedaan als anders aangezien we graag vroeg op pad wilden. Echt vroeg werd het niet, maar om 09.00 uur reden we weg van Oasis RV resort in Las Vegas. De TomTom (bedankt Richard en Kathinka) gaf aan dat de verwachte aankomsttijd 17:38 uur zou zijn. We moesten voor 17.00 uur inchecken anders zou onze plek vergeven worden, dus……dat werd tijd inhalen. Op zich geen probleem want elke rit lopen we eigenlijk wel in op de TomTom.
Ik denk dat we na ongeveer 45 minuten de rand van Las Vegas bereikten en weer de woestijn om ons heen zagen. Zo af en toen verdwaalde cactussen en zand- en/of berg gebieden. Al rijdende hebben we hier een aantal foto’s en stukken film van gemaakt.

Over foto’s gesproken….ik vond dat de foto’s die wij genomen zo af en toe wat flets leken. Nu ben ik erachter hoe het komt. Een klein trucje: zet je zonnebril op en af en kijk naar het verschil in kleur dat je waar neemt en aangezien je hier de hele dag je zonnebril draagt en deze pas ’s avonds af zet als je je foto’s op de laptop bekijkt…... Pfffff…….en dat het kwartje pas valt na twee weken, waarschijnlijk draait mijn grijze massa hier op een iets langzamer niveau.

Onderweg hebben we zo her en der om ons heen kleine wervelwinden in de gebieden gezien. Leuk om te zien hoe het zand in de lucht rond tolt en zich al draaiende verplaatst. Ook dit hebben we geprobeerd op foto vast te leggen. Ik ben benieuwd of het gelukt is. Tijdens deze lange rit hebben we ook veel last gehad van harde wind. Zo tijdens het rijden voelde je de camper af en toe flink heen en weer schudden als de “wind werd gevangen”. Maar BJ heeft ons veilig naar ons eindpunt van vandaag gebracht.

Vandaag hebben we door vele stukken verlaten gebied gereden. Zo af en toe zie je dan een paar eenzame brievenbussen langs de kant van de weg staan en heel in de verte een eenzame woning met daar nog verder achter waarschijnlijk nog een paar woningen. Je vraagt je dan af hoe dat hier gaat met de postbezorging. Ze komen hier vast niet elke dag een poststuk in de bus gooien.

De route van vandaag bracht ons een groot gedeelte via de “senic route” (route met mooie uitzichtpunten). Nou dat was zeker waar, maar wat voor een route…. Absoluut niet geschikt voor mij, dalen, klimmen en vele scherpe bochten en dan ook nog een route met vele “bumps” er in. Zelfs een stukje 1 baans verkeer waarbij wij het klimmende verkeer voorrang moesten verlenen, maar welk klimmende verkeer als je direct met bochten begint???? Gelukkig zijn we daar niemand tegen gekomen. Onderweg maar even een pitstop gemaakt om bij te komen (voornamelijk voor mij), maar het was voor ons allemaal wel even lekker om de benen te strekken want echt gestopt hebben we niet. Al rijdende geluncht en tussendoortjes genomen. In totaal slechts drie korte stops gemaakt (2x tanken en de reeds genoemde stop).

We hebben nog even een aantal meters Death Valley road gereden (want door Death Valley mochten we niet met de camper). Wat een stuiverij….., maar het hoort er toch een beetje bij als je er langs komt. Voor ons gevoel hebben we nu de woestijn achter ons gelaten. Onze aankomsttijd vandaag was 15:19 uur, dus ruim de tijd goed gemaakt en dan hebben we er echt geen racepartij van gemaakt hoor.

Het RV park waar we staan, Mono Vista RV park, ligt in Lee Vining. Het park ziet er “nice en cosy” uit en we werden te woord gestaan door de zeer vriendelijke eigenaar. Het voelt goed zeg maar…. Hij vertelde ons en passant nog even dat er ’s nacht momenteel een kleine beer op het park rond loopt, dus of we onze troep wel goed wilden opruimen. Geen probleem uiteraard. Mama beer hebben ze hier tot op heden nog niet gesignaleerd.
Nadat we bijgekomen waren van de reis zijn we nog even het dorpje ingegaan. Even wat snuffelen in de winkeltjes, de plaatselijke VVV aandoen en nog even een anti aanbak pan kopen (na 2 weken…..pffff). Vanavond zijn er in ieder geval een keer goede pannenkoeken voor Joran op tafel gekomen. Na wat spelletjes (Squla zomerspel en pesten) te hebben gedaan heeft Joran redelijk op tijd zijn bed opgezocht. Nu maar hopen dat hij snel in slaapt valt na deze vermoeiende dagen.

Inmiddels koelt het hier al lekker af en zitten wij met een jack aan buiten aan de picknicktafel. Nog even de dag “evalueren”….ja, je moet er toch wat woorden in houden zodat je ze straks niet vergeten bent als je weer aan het werk moet……… ;-)