Zondag 14 augustus 2011

Rond 09.00 uur zijn we opgestaan en hebben we de RV (en onszelf) weer rijklaar gemaakt. We zijn eerst naar Jasper gereden om brood te kopen. Het brood dat we nog hadden was zo droog dat we het zelfs niet aan de dieren willen voeren (nu mag dat hier ook niet, dus zal het gewoon in de container verdwijnen).

Na de inkopen heeft BJ de RV door het Jasper National park via de Highway 93 (Icefields Parkway) in zuidelijke richting gestuurd. Ik had ergens gelezen dat als je nog meer kans op wildlife wilde maken en je daarbij een natuurlijker route wilde rijden je het een gedeelte via de 93A zou kunnen rijden. Dus hup….de 93A maar op. Dit is dus de B-weg en die is bochtiger met meer hoogteverschillen. Erg mooi om te rijden. Al vrij snel zagen wij in de berm aan de linkerzijde van de weg een bruine beer lopen. Na alle zwart gekleurde beren was het mooi om deze beer ook eens in het bruin te zien.

Hierna zijn we even gestopt om te gaan ontbijten. Joran is toch wel erg onder de indruk van alles wat hij mee maakt. Hij zei tijdens het eten: “mam, ik zie daar wat in de bosjes….volgens mij zijn een beer en een Moose een wedstrijdje aan het houden wie het snelste kan”. En zo heeft hij de laatste tijd wel meerder opmerkingen gemaakt. Hij vindt het ook heel interessant om overal foto’s van te maken. Je ziet hem nergens meer zonder “zijn” fototoestel en vaak is hij als laatste klaar.

Ter hoogte van de Athabasca Falls komen de 93A en de Highway 93 (Icefields Parkway) weer bij elkaar. Hier zijn we eerst gestopt om de Athabasca Falls te bekijken. Wederom een mooi natuurverschijnsel deze donderende waterval. Bij deze waterval was een medewerkster van het Jasper National Park aanwezig om uitleg te geven over alle dieren die hier in het wild leven. Ze had posters bij zich met daarop allemaal afbeeldingen van dieren en ze had meerdere geweien en poten van dieren bij zich. Joran heeft nog even het gewei van een Moose gedragen, maar na een tijdje werd dat toch best zwaar. Wat een enorme beesten zijn dat. Volgens de medewerkster van het park maak je in de Rockies heel weinig kans op het zien van een Moose. “Mooses “ houden meer van jongere aanwas en deze bossen zijn al wat ouder.

Vervolgens zijn we in zuidelijke richting verder gereden over de Highway 93. Via de Sunwapta Falls zijn we uiteindelijke bij de Columbia Icefields terecht gekomen. De bedoeling was om hier te gaan reserveren voor de dag van morgen. Maar gezien de geringe drukte en het toen nog redelijke goede weer hebben we besloten om direct de Gletsjer op te gaan.
Met een bus zijn we naar het begin van de Athabasca Gletsjer gebracht. Hier zijn we overgestapt in een rupsvoertuig dat ons naar de daadwerkelijke gletsjer heeft gebracht. Bij de gletsjer zijn we uitgestapt en konden we 20 minuten vrij besteden. We hebben hier wat gletsjerwater gedronken, wat foto’s gemaakt en gewoon over de gletsjer rond gelopen.
Er was ook nog een mogelijkheid om een wandeltocht van 3 uur over de gletsjer te maken. Dat had ons ook erg mooi geleken, maar gewoon nu niet te doen. Wie weet ooit nog een keer.

Toen we bijna weer beneden waren met de bus werd de lucht erg donker. Toen we bijna bij de camper waren begon het dan ook te regenen. Dus we hebben mazzel gehad.

De camping die we op het oog hadden Wilcox Creek was ongeveer 1 kilometer vanaf de Columbia Icefields. De camping kan je zo oprijden. Je pakt een envelop en je gaat zoeken of er plaats is. We hebben een leuke plaats gevonden, nr. 24. Morgenvroeg als we vertrekken zullen we de 15.70 CAD in een envelop achter laten. Vanaf het moment dat we op de plaats staan regent het wat harder. We zitten dus al een tijd in de camper. Dit is de eerste keer dat het echt hard regent. Maar goed, alles wat nu regent valt morgen niet……

Morgen gaat de tocht naar Lake Louise. Hier hebben we al een campingplaats gereserveerd. Dus morgen gaan we ook weer de tijd nemen voor alles wat op onze weg komt.

Ps: de berenteller staat inmiddels op 13 exemplaren